BİR GEMİ YELKEN AÇTI

Bir gemi yelken açtı hayâl iklimlerine,

Civarından çığlıkla yorgun martılar kaçtı;

Rüzgâr sürüklenirken derinlerden derine

Hayâl iklimlerine bir gemi yelken açtı.

Beyaz yelkenleriyle ölgün bir kızıllığın

Titrek son akisleri dalgalandı belirsiz;

Toplanırken göklerde bulutlar yığın yığın

Hırçın bir fırtınayı düşünüyordu deniz.

Ufuklarda solarken altın şafak gülleri

Yabancı âlemlerden saadetler, emeller

İhtiraslar bekleyen kimsesiz gönülleri

Gizlice sıkıyordu kızgın demirden eller.

En katı yüreklinin bile bu sabah iki

Üç damla yaş kurudu solgun yanaklarında;

Açılan yolcuların hepsi hissetmişti ki

Bugün de erişilmez o diyâra, yarın da…

Mâdem ki iklime erişmeye imkân yok

Neden böyle vakitsiz enginlere çıkışlar?

Bulutlar toplanıyor, ufukta dalgalar çok,

Kış geliyor, yelkenler emin bir yerde kışlar!

Yolcular diyorlar ki: -Erişmek ümidi az;

Biliriz dalgaların her biri bir mezarlık.

Belki de içimizden hiçbiri ayak basmaz,

Lâkin yolunda ölmek, bu da bir bahtiyarlık!

Ufkun dört duvarına kanadını vurarak

Rüzgâr sürüklenirken derinlerden derine,

Gümüş yelkenlerini yüksekten savurarak

Bir gemi yelken açtı hayâl iklimine.

                                     Ali Mümtaz AROLAT